Po przyłączeniu Austrii do Rzeszy oraz oderwaniu od Czechosłowacji regionu sudeckiego w 1938 roku, a w 1939 roku aneksji całej Czechosłowacji uwaga Hitlera skupiła się na Polsce. Zanim Hitler podjął decyzję o napaści na Polskę przedstawił on swoje żądania terytorialne, które rząd polski stanowczo odrzucił. Zatem jedynym rozwiązaniem jako pozostało Hitlerowi była zbrojna napaść na Polskę. W letnich miesiącach Hitler nakazał koncentrację swoich wojsk wzdłuż granic Polski – około 1, 8 milionów żołnierzy, 10 tysięcy dział, 3 tysiące czołgów, i ponad 2 tysiące samolotów. Dużo również dowiemy się w Muzeum Powstania Warszawskiego – https://www.1944.pl/
Hitler był przekonany, że nawet jak napadnie na Polskę Anglia i Francja nie interweniują. Po Polskiej stronie militarne liczby robiły znacznie mniejsze wrażenie było to około 900 tysięcy żołnierzy, 700 czołgów wraz z wozami opancerzonymi i 300 samolotów w dodatku technologia niemiecka zdecydowania przewyższała technologię polską. Ostateczną decyzję o napaści na Polskę Hitler podjął 22 sierpnia 1939 roku, jednak gdy Anglia i Francja udzieliły gwarancję bezpieczeństwa Polsce Hitler postanowił przesunąć inwazję. Pod koniec sierpnia tuż przez inwazją na polsko – niemieckiej granicy niemieccy agresorzy napadali na przystanki graniczne, a nawet zabudowania prywatne prowokując w ten sposób Polaków. Niemcy w przebraniu Polaków dokonywali również napaści na ludność niemiecką, np. 31 sierpnia 1939 roku Niemcy przebrani w mundury polskie zaatakowali niemiecką radiostację w Gliwicach. Następnego dnia 1 września 1939 roku odziały niemieckie przekroczyły granicę Polski rozpoczynając w ten sposób II wojnę światową.